Het samenwonende statuut verlaagt het inkomen van de uitkeringsgerechtigden, verhoogt de armoede van deze groep personen die meestal al onder het bestaansminimum leven. Het is een inbreuk op de privacy en verdeelt koppels, staat gezamenlijke aankopen in de weg, bemoeilijkt solidaire huisvesting, de gewenste vorm van samenwonen, en gezinshereniging en het huisvesten van daklozen en het verscherpt nog de nood aan betaalbare huisvesting. Het vormt de maatschappelijke werkers om tot controleurs en draagt bij aan het administratief kluwen dat verantwoordelijk is dat opeisen van rechten bemoeilijkt wordt.
Tijdens deze economische crisis is het onverantwoord en tegen alle logica in om dit samenwonende statuut te handhaven.
Strijden tegen het samenwonende statuut is strijden voor de individualisering van de rechten. Een inkomen is een inkomen wat ook de contekst van de ontvangst mag zijn. Welke functionaris, werknemer of zelfstandige zou aanvaarden dat zijn inkomen daalt onder het mom dat hij met iemand samenwoont?
Sinds de invoering van dit statuut, 40 jaar geleden hebben verschillende drukkingsgroepen tevergeefs dit onrechtvaardig statuut aangevochten en dit met reguliere intervallen. EEN GEZAMENLIJKE STRIJD IS ER NOOIT VAN GEKOMEN, ALLE MENSEN EN VERENIGINGEN DIE DOOR DEZE PROBLEMATIEK GETROFFEN WORDEN.
Er zijn er nochtans veel, ze kennen mekaar slecht en zijn het niet gewoon om samen te werken:
- de pensioengerechtigden
- vrouwen in het algemeen
- studenten
- werklozen
- artiesten
- gehandicapten
- daklozen
- mensen die in ongezonde omgevingen gehuisvest zijn
- mensen met een elektronische armband
2022, een MOMENTUM?
We zijn er van overtuigd want recent werden er zeven doorbraken gerealiseerd in dit statuut ,wat nogmaals bewijst dat niets onomkeerbaar is of voor eeuwig.
De voornaamste obstakels zijn gekend :
– de kostprijs om dit te bekostigen (11 miljard per jaar, maar er zou 30% terugvloeien volgens het Rekenhof)
– de tegenkanting van bepaalde rechtse partijen
-de noodzaak om alle betrokkene partijen van beide landsdelen samen te brengen (het opheffen van het statuut moet op federaal niveau gebeuren)
-bepaalde drukkingsgroepen zoals het Netwerk tegen Armoede willen een herziening maar géén stopzetting van het samenwonende statuut.
-de stopzetting is niet opgenomen in het programma van de huidige federale regering maar men moet strijden opdat het in het programma van de volgende regering voor 2024 opgenomen wordt.
DIT MOET HET OBJECTIEF WORDEN VAN ALLE GROEPERINGEN EN VERENIGINGEN BETROKKEN IN DEZE PROBLEMATIEK